МАЪНАВИЯТ

КИТОБ - БИЗНИНГ ДЎСТИМИЗ

Илгари ҳарфни ҳам танимай юрган ўша болалик чоғларимда жуда кўп китобларнинг саҳифаларини бўяб, ўзимча безаб чиқардим. Кейинчалик бу ҳолатимни жамоатчи мухбир сифатида таҳлил қилдим. Менинг шоиртабиатлигим болалигимдан намоён бўлган экан-да, дейман, ўзимга-ўзим. Негаки, шеър, ҳикоя, бадиа ёхуд мақола ёзганда ҳам сўзга сеҳр, меҳр, безак берилади. Бу эса, ижодкор зиммасидаги ўта масъулиятли вазифа ҳисобланади.

Болалигимдан китоб билан бирга ҳамнафасликда улғайганман. Ёзувчилар Ўткир Ҳошимовнинг "Икки эшик ораси", Пиримқул Қодировнинг "Музқаймоқ" ҳикояси ва Худойберди Тўхтабоевнинг "Сариқ девни миниб" саргузашт асарлари менда катта таассурот қолдирган...

Ушбу китоблар мени маънавий тарбиялайдиган манба, деб ҳисоблайман. Инсон ўзи ёқтирган асарни ўқиганида, унинг қаҳрамонлари орасига кириб қолганга ўхшайди. Айниқса, саргузашт асарлар кишига эстетик завқ, бу эса, кишига бой маънавий озуқа беради.

...Бир сўз билан айтганда: китоб бизнинг чин дўстимиздир! Тўғри йўлга бошловчимиз, маслаҳатгўйимиз, яқин сирдошимиз ҳамда қадрдонимиз ҳам шу китобдир...

Юлдузой ЎРМОНОВА.