ЭЪТИРОФ

УСТОЗ

Ўқитувчи! Бу сўз қанчалар ҳароратли ва жарангли бўлиб эшитилади. Ўқитувчи кимнингдир фарзандига, кимнингдир яқин кишисига сабоқ бериб, ҳаётда ўз йўлини топишга, пойдевор қуришга ёрдам беради. Замонавий ўқитувчи болаларга эзгуликни, яхшиликни англашни ўргатиши лозим.

Мурғак юрагида ҳаяжон билан ёш бола синфга кириб келади. Унда ўқишга интилиш ва иштиёқ бир олам бўлади.

Устоз болаларни ўқишга мажбурлаши эмас, балки, уни қизиқтириши керак. Ўқитувчи синфга кириши билан унга жажжи, беғубор болажонлар нигоҳларини қадайди . Уларнинг ҳар бирида ўзига хос, такрорланмас феъл-атвор бор. Ўқитувчи эса битта. Бу соҳада хатога йўл қўйиш мумкин эмас. Ахир, инсоннинг фикри, тафаккури ривожида мактаб ва ўқитувчи жуда катта роль ўйнайди.

Деҳқон ўз меҳнати самарасини бир йил давомида олади. Чевар эса бир неча соатда ўз ишининг натижасини кўради. Ўқитувчи эса, кўп меҳнат қилади, заҳмат чекади. Билим берган ўқувчини бирорта касбнинг бошини тутиб, ҳаётда ўз ўрнини топгунича қанча йиллар, даврлар ўтади. Устозлар ўз меҳнатларининг самараларини шогирдларининг камолида кўради. Бундай муваффақиятларга ўзи, ўз фарзанди эришгандек қувонади, фахрланади.

Шундай экан, устози йўқ инсоннинг келажаги ҳам бўлмайди. Чунки, инсон илм олмасдан туриб, ҳаётда ўз ўрнини топиши мушкул. Шу боис, илм бераётган устозларимизни қадрлаб-эъзозлайлик.

Моҳигул МАМАДАЛИЕВА,

АДУ қошидаги академик лицей ўқувчиси.