Ҳаёт - ибрат мактаби

ДАРД КЕЛГАНДА ШУКР ҚИЛ...

Моҳира болалигидан изланувчан қиз эди. Мактабда ҳам, олийгоҳда ҳам олдинги сафларда бўлди. Устозлари эътиборини қозонди. Бу орада турмушга чиқдию, рўзғорнинг ғорига кўмилиб кетди гўё. Қайнонасининг талаби билан ўқишни ташлади. Ҳатто, турмуш ўртоғи ҳам онасининг сўзини қайтаролмади. Моҳирага фақат бироз сабр қилишини, онасининг феъли бир ёниб, тез ўчгувчи оловга ўхшашини айтиб таскин берди. Аммо бу олов сира ўчадиганга ўхшамасди. Моҳира ўзи ўқишни давом эттириш ҳақида оғиз очганда эса "Ё оилани, ёки ўқишни танланг" дея шарт қўйди. Келинчак ноилож қайнона талабига кўнди. Ахир аёл учун, энг аввало, оилада!

Моҳира йиллар тўзонида, турмушнинг паст-баландида чархланиб борди. Аммо тўсатдан келган дард уни тўшакка михлади. Қайнона қудаларига қизларини олиб кетишларини, соғайганда қайтишини жуда сиполик билан "тушунтирди". Аслида у хорижда ишлаётган ўғлининг топгани касал хотин боқишга кетишини истамасди.

Табиатан курашувчан Моҳира дардни енгишига ишонди. Шу ишонч уни тинимсиз ҳаракатга ундади. Даволаниш давомида бирор фойдали иш билан шуғулланишни ўйлаб қолди. Бичиш-тикишга уқуви баланд эди. Аввалига ёнбошлаган кўйи, ёстиққа суяниб турли ўйинчоқлар ясашга ҳаракат қилди. Бу ўз самарасини берди. Моҳира аста-секин ўтиришга ўрганди. Шифокори ҳам унинг ҳолати яхшиланаётганини, касаллик чекинаётганини кўриб, кўзларига ишонмасди. Маҳалла раҳбарлари Моҳиранинг ишларини ҳунармандларнинг республика кўргазмасига тавсия қилдилар. Кўргазмада Моҳиранинг асарлари барчанинг эътиборини қозонди. Айниқса, унинг бемор ҳолатда ҳам шундай чиройли буюмларни ярата олганлиги ҳаммани ҳайратга солди...

Моҳира ўзидаги қатъийлик туфайли бутунлай соғайиб кетди. Ойнаи жаҳонда келинининг ютуқлари ҳақида тайёрланган кўрсатувни кўриб, қайнона ичидан зил кетди. Касаллигини баҳона қилиб ўғлидан айиргани учун ўзини айбдор ҳис қилди.

...Моҳира оиласини қайта тиклашга рози бўлди. Қайнонаси ва турмуш ўртоғининг узрли нигоҳларини кўриб, чеккан ғурбатларини унутгандай бўлди, фарзандларининг аро йўлда қолишларини истамади. Дардга шукр қилгани унга оиласини, бахтини қайтарди, севимли ҳунарига йўл очди...

ЗАБАРЖАД.