Қатралар

ДИЙДОР

Йўл юриб чарчаган оёқларинг охири мен томонга сени судраб келади. Дарддан тўлиб кетган юрагингни тўкмоқчи бўласан-y, лаб тишлайсан. Толиққан кўзларинг кипригим соясига-да суяниб қолади.

Осмон тинч, замин тинч, аммо юракда вулқонлар отилмоқчидек. Сен ва мен жиммиз, фақат сукунат тили осилгунича гапиради. Бир сўзингга илхақ бўлиб, кўзларингдан меҳр ўтинаман. Сўзламоқчи бўлганимда, эса кўрсаткич бармоғингни лабларингга тираб "тисс" дейсан.

Бир садо чиқмагач, ортимга қайриламан. Қўлимдаги рўмолчамдан тортиб, қол, дейсан, айб¬дорларча... Илтижоли боқиб турган кўзларингга қараб, кулиб қўяман.

ҚАДАМЛАР...

Ҳар кимнинг қадами ҳар хил шаклда. Кичкина, катта, улкан, баҳайбат. Ён-атрофдагиларни синчиклаб кузатсангиз, одамларни қадамларига қараб, мақсади нима эканлигини билиб оласиз.

Қаранг, жуссаси улкан бўлишига қарамай, бу одамнинг қадами жуда майда экан. Ёнидагиси умуман бошқача, кичик боши билан катта йўлга отланган. Буниси дунёда топгани бойлик бўлгани учунгина, гўёки осмонда қадам ташламоқда. Ёнимдаги хушчақчақ киши енгилгина ҳавода юриб кетаяпти. Манови қовоғи уюлган амакининг қадами ер остидан кўринаяпти. Шунчаки йўлларни чангитиб, ўзи гангиб бораётган, одамови бу киши, умуман, ҳаёт учун қадам ташламаётганини пайқаш мумкин. Ўзининг атрофида гирдикапалак бўлиб юрган одамлар ҳам бор бу дунёда. Яна бир йўловчи манзили йўқ йўлда кетаяпти. Хув ановиси ёмғир ёғмаса-да, жазирама бўлмаса-да, негадир бошига соябон тутиб олган. Унинг ёнидагиси эса, шу кетишда ўзини йўқотгани кетяпти. Ақлини таниганлар ўзини топгани юриб бормоқда.

Сизчи... Сиз қайси йўлдан кетаяпсиз?

МЕҲРНИГОР.