Кечинма

ВАТАН

Ватан... юрагимнинг туб-тубидаги изҳорни ошкор этмоққа ожизман.

Сенинг, боғу бўстонларинг, чаман ва гулзорларинг, обод ва озода кўчаларинг, барпо бўлаётган янги-янги биноларинг кўзларимни қувнатади. Инсонларнинг юзидаги табассум, ўғил-қизларнинг эришаётган ютуқлари, аёлларнинг жамиятда ўз ўрнини топаётганлиги, кексалар қадрланаётгани буларнинг бари истиқлол туфайли. Бугун ҳар бир инсон янгиликлар сари қадам ташламоқда, ўзларининг орзу ва мақсадларига эришмоқдалар. Бу албатта, тинчлигимиздан, осойишта яшаётганлигимиздан нишонадир.

Бироқ бугун айрим давлатлардаги нотинчликлар қалбимизни ларзага солади. У ердаги адолатсизлик, мурғак гўдакларнинг, муштипар оналарнинг кўз ёшлари, бегуноҳ инсонлар қонининг тўкилиши юрагимизга титроқ солади. Ахир улар ҳам ҳудди биз каби эмин-эркин яшаши, ўйнаб-кулиши керак эмасми!?

Бу мудҳиш воқеаларни эшитиб, биз ёшлар мана шундай тинч ва озод юртда туғилганимизга, эмин-эркин яшаётганимизга шукрона келтирамиз. Ана шу тинчлигимизни, муқаддас она Ватанимизни асраб-авайлашга, унга муносиб фарзанд бўлишга интиламиз.

Феруза МАТКАРИМОВА.