БЎЛГАН ВОқЕА

МЕНИ ҲИЗР ЙЎҚЛАГАНМИДИ?..

Ёмғғир шаррос қўйганидан машиналар қатнови ҳам камайиб қолганди. Катта йўлдан ичкари кўчага бурилганимиздан сўнг гуруҳимиз билан хайрлашдим. Бу ёғғига машинани ўзим ҳайдаб кетишимга тўғғри келди.

Машина ҳайдашни энди ўрганганим сабабли рулга масъулият билан ўрнашиб олдим. Тўй яхши ўтди. Тушум ҳам насибага яраша яхши бўлди. Тўйдаги қизиқарли воқеаларни эслаб, қишлоқдан анча олислаб кетдим. Йўлнинг икки томонидаги қатор тутлар ёмғғир сувидан ювилиб турарди. Ёмғғир кўп ёғғаётганлиги учун машина тезлигини оширмасдан ҳайдадим. Тунги соат ўн-ўн бирнинг ораси бўлгани учун йўловчилар умуман йўқ, машиналар эса гоҳ-гоҳида хира чироқларини ёқиб ўтиб турар эди. Шу пайт йўл ёқасида бир аёл боласини кўтариб қўл силтаб турарди. "Кечаси бу аёл нима қилиб юрган экан? Бирор-бир зарурат билан йўлга чиққандир-да, бечора", - деган ҳаёл билан кўлмак камроқ жойга тўхтадим. Магнитофоннинг овозини бироз пастлатдим. Аёл келавермагач, эшикни очиб, орқага қарадим, лекин орқада ҳеч ким кўринмади. Чарчаганимданми ёки кўча сув бўлганлиги учунми машинадан тушмадим. Негадир қўрқмадим ҳам. Эшикни беркитиб, йўлда давом этдим. Орадан 15 дақиқа ўтар-ўтмас йўл четида бир қария тўхтатди. Манзил узоқ бўлганлиги учун бу йўловчи менга ҳамроҳ бўлар деб, эшикни очдим. қария машинанинг олд ўриндиғғига, ёнимга жойлашди. У билан салом-алик қилганимдан сўнг йўлда давом этдим. Бу нотаниш ҳамроҳим йўл бўйи менга турли насиҳатлар қилиб борди. Жумладан, "ярим кечаси аёлларга тўхтаманг, маст ҳолда машина ҳайдаманг, сизни омадингиз келиб турибди. Асакадан чиқаётган учала русумдаги машинани ҳам миниш сизга насиб этади. Дўстларингизга хиёнат қилманг, ҳаёт ўзи сизга мактаб. Ахлоқсиздан - одобни, ёмондан - яхшиликни, бахилдан - сахийликни ўрганиб боринг. Ҳеч қачон кишилардан қаттиқ ранжиманг, сабрли, матонатли бўлинг. Аллоҳнинг сизга берган ҳар бир неъматига шукр қилинг".

Мен йўловчининг гапларини бўлмай, тинглаб борардим. Озроқ кайфим борлиги сабабли, ҳамроҳимнинг гаплари қулоғғимга мақтов бўлиб эшитиларди. Ўша вақтда чолнинг юзига астойдил қарамаганимга афсусланаман. Машина уч кўчага етганидан кейин ҳамроҳим машинадан тушишини айтди. Йўл четига тўхтадим. У эса чўнтагидан танга чиқариб берди. Мен ҳазиллашиб: "Отахон ҳалиям тангалардан борми? Йўқ, кира ҳақи керак эмас, дедим. Лекин ҳамроҳим қўлидаги тангани машина ойнаси олдига қўйиб тушиб кетди. Шу вақт аллақандай ёруғғлик ўтиб кетганга ўхшади. Шошиб машина ён ойнасидан орқага қарадим. Лекин ҳамроҳим сирли равишда ғғойиб бўлганди. қоронғғуда кўринмаяптими десам, отахон оқ кийимда эди.

Энди қўрққанимдан кайфим ҳам тарқаб кетди. Тезда машинани ўт олдириб, йўлда давом этдим. Уйга киргач, бўлиб ўтган воқеани эслаб, ўзимга келолмай юрдим.

...Йиллар ўтиб ўша отахон айтганидек, қатор машиналарни миниш насиб этди. Ишларим юришиб, эл орасида обрў топдим. Тезда машҳур бўлиб кетдим. Ҳайратланарлиси эса, танга бошқа тангаларга ўхшамас, унинг икки томони ҳам бир хил эди. Ўшандан буён қачон ишим юришганда ёки шу йўлдан юрганимда мени Ҳизр бува йўқлаганмидийкин, деб ўйлаб қоламан...

Сирожиддин аканинг кўрган-кечирганларини

Нафиса РАШИДОВА,

оққа кўчирди.