АЁЛ БАХТИ ОЛАМНИ ТЎЛДИРСИН

Турсуной СОДИҚОВА, шоира, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими.

Инсон кўн-гил билан тирик. Инсон билан Меҳр шевасида гаплашмоқ керак. Шунда унинг юрагидаги барча яхши фазилатлари бодроқдек очилади. қишлари ёз бўлади. Билингки, тил қишни баҳорга айлантиради. Демакки, аёлнинг бахти тилидадир.

Яхшими, ёмонми атрофингда сенга қарашли одамларнинг борлиги бахт! Кимгадир чарчаб хизмат қилиб, кимнингдир ғғамида югуриб юриш ҳам бахт! Сени суяб турганларни ҳис қилиш, ўзингнинг ҳам кимгадир суянч бўлиб қолганингни англаш, бу яйраш, бу яроқли бўлиш саодатидир!

Бир аёлни биламан. Унинг эркаги кўтариб-кўтариб келарди. Ўғғли ҳам топармон-тутармон. Лекин бу оилада баҳор байрами, Ҳайит айёмлари деган тушунча йўқ эди. Аёл бунга кўникиб кетган. Аммо ёшига ёш қўшилдими, ё болаларидан қўли бўшаб, хотин-халажга аралашгач, ўзини уларга солиштириб кўрдими, ҳайтовур, юрагининг четида менинг эркакларим нега беэътибор, деган оғғриққа ўхшаш нарса уйғғонди.

" - Байрамга неча кун қолганини санай бошладим, - дейди аёл, - 7 март бўлди, ҳеч ким индамайди. 8 март бўлди, жимлик... Туш бўлдиямки, садо йўқ, кеч кирди... Вужудим билан тиланиб турибман: на эр, на ўғғил байрамдан оғғиз очдилар.