МАЪНАВИЯТ САБОҒИ

АЁЛ БАХТИ ОЛАМНИ ТЎЛДИРСИН

Кечки овқатга ўтирдик, кутяпман. қайдандир таомлар орасига бир коса талқон ҳам хонтахтага қўйилган экан. Косага энгашиб, гўё талқон ейяпман, аммо унсиз йиғғлаяпман. Овозим чиқиб кетмасин деб, зўр бериб, бир коса талқонни қандай тугатганимни билмайман."

... Аёлнинг кўз ёши юзини ювар экан, илжайишга ҳаракат қилиб, қўшиб қўяди: "Пасткашлигимни қаранг, табрикламади, учта гул илинмади, деб шунча куйибман-а! Феълим ёмон шекилли-да, ўзимнинг!"

Айланай Сиздан, ўксик ойим. Нега андиша қиласиз? Сиз бу безавқ, беҳафсала жуфтингизни оилали тўралар қаторига ўтқаздингиз, ўғғил-қизлик бойвачча қилдингиз. Юрса йўлини супурдингиз, ҳимарилиб қўлига сочиқ тутдингиз, доимо таомнинг иссиғғини, каломнинг ширинини илиндингиз, камини тўлдирдингиз. Бу фидолик эвазига ўзингизни кун-ба-кун сўлдирдингиз.

Унинг қўлига гулдай бўлиб келган эдингиз, камондай эшилиб бормоқдасиз! Анови ўғғлондан койинманг, отасига қараб иш тутади-да! Сиз улардан от билан туя сўраяпсизми? Тилло тахт сўраяпсизми? Атиги бир дастагина гулнинг илинжида мўлтираб турибсиз, холос. Учтагина гул билан бахтиёр бўлардим, деб бағғрингиз сизиб турибди.

Армонли ойим, ўйламангки, бу сўппайган эркагингиз нокас эмас аслида, сиздан пул, мол қизғғонмайди. Фақат Худо бехабар, холос, ношукр, холос... Сизни уларга Аллоҳ берган неъмат эканлигингизни, одатда ўзига берилган неъматни асраш, унинг учун шукрона айтиш фарз эканлигини билса, бундоқ қилмасди, балки?..

Аллоҳдан уларга имон ва зийраклик тилайлик. Аёл киши учун фарзанддан буюрган бахт ярим давлат эканлиги, эрдан кўрилган меҳр эса бутун, ҳақиқий бахт эканлигини эркаклар қайдан билсинлар?

Аммо билингки, эътибор кўрмаган аёл, меҳр туймаган она, аялмаган сингил Аллоҳнинг суюб-суюб яратган неъматларидир. Улар ҳеч қачон тил келиб, меҳр сўрамайди, мени аянг демайди. Сўрамагани учун ҳам асрайлик.

Аёл - мисли гўдак! Ёлғғондан юпатсангиз ишонади. Бир ширин гап билан бахтиёр бўлади. Бола онасиз жовдираб қолгани каби, аёл ўз боласига, жуфтига, уйига шундай мубтало бўлиб яшайди. Унинг учун дунёни титратган муаммолар кейинги ўринда: жуфти омон-эсон ишдан қайтса бас. Фаровонлик шу. Жой-жойида ухлаб ётган болалари жисми жонини яйратган сурурдир! Гўдак учун ота-онанинг ҳунук чиройлиги, бой-камбағғали бўлмагани каби, аёл учун ҳам шундай. Агар уни суйсалар, эътибор берсалар, авайлаб муомала қилсалар, қора жуфтини оппоғғим деб, содда рўзғғорини салтанатим деб бағғрига босиб ўтаверади.

Болага онанинг тафти жон озиғғи бўлгани каби, аёлга жуфтининг меҳри бамисоли соф ҳаво экан...

Байрам баҳона хотин-қизларга тилаганим, улар бахти оламни тўлдирсин!