МАЪНАВИЯТ САБОҒИ

ҚАЙНОНА БЎЛИШ ИЛМИ

Турсуной СОДИҚОВА

Ҳар қандай воқелик содир бўлганда ўзгаришлар, силжишлар, янгиланишлар

бўлиши табиийдир.

Янги фарзанд кўрсангиз, ҳеч қачон уни уйлар қуриб, сеплар ясаб, ҳовлиларгача башанг қилиб кутиб олмайсиз. Лекин келин келса, шундай қиласиз, ўзингиз паст уйга сурилиб, келинни баланд уйга жойлайсиз. Буни ҳаяжон ва ризолик билан қиласиз. Сабаби, келин авлодимизни кўпайтиргани, боламизнинг ёнида бола бўлиб, толсак суягани, кетар бўлсак, чироғғимизни ўчирмаслик учун келади.

Шундоқ воқелик содир бўлади-ю, нега таранг тортмайин! Келинга бўлган лутф ва марҳаматларим аввало унга бўлган ҳурматим изҳоридир. қолаверса (мана шу устозликнинг бошланишидир) ҳамма ёқни созлаб кутишим-келиннинг кўзи бошидан бошлаб орасталикка ўргансин деганим, усти-бошимни саришта тутишим-келин мени кўриб рўдапо бўлиб юрса бўлаверар экан, демасин, деганим. Айб иш қилган оилам аъзосига овозимни кўтармай, бепошна гап айтмай, имо-ишорали танбеҳга ўтишим-келиннинг тили-ю этини қотириб қўймай, қолаверса, онаси бўла туриб, ўз болаларимни шу қадар юз-хотир қиляпман-ки, келиннинг уларга ҳурматсизлик қилишига йўл йўқ деганимдир.

* * *

Фарзандлар аксари айтганимизни эмас, қилганимизни қиладилар. Келин менинг уйимга четдан кириб келди, то шароитни уққунча хатолар қилиши бор гап. Мен унинг адашишларини маржонга тизиб санамай, аввало, тўғғрисини ўзим қилиб кўрсатишим зурур. Буни ҳалимлик билан, устозларча беминнат бажаришим керак. Худо берган тўрт келиним бор,қўшганлари билан қўша улғғайсинлар. Онамдан кейин онам, фарзандларим ҳам билмайдиган сирларимни айтадиган ишонч тоғғларим, ҳақиқий меҳр ва иззат кўрадиган манбаларим - шу келинларим, у дунё-бу дунё улардан розиман...

Агар уларнинг янгилигида уйига бепарволигини сезсам, билдирмайгина кириб йиғғиштириб чиқардим.

қизариб-бўзариб узр айтишга тушса: "Вақтим бор эди, сизга ёрдам қилдим-да", деб қўя қолардим. Шу кифоя, кейин унинг ўзи жонсарак бўлиб қолади...

Янги келин давлат имтиҳони топшираётган, қалтираб турган талабага ўхшайди. Оиланинг ҳар бир аъзоси уни зимдан кузатиб туради. Шунча ҳаяжон ва изтиробини менинг кулбамга бағғишлаб турса-ю, бу жиндаккина жонга нега она бўлиб, раҳмим келмасин, нега унга қўрғғон бўл- майин?! Хатосини ёпишим, камини тўлдиришим, юпатиб туришим унга мадад беради. қолаверса, менга меҳри тушади, яна қолаверса, меҳнатини розилик билан қилади. Ҳатто онамизнинг сути бизга қарз бўлади-ю, келиннинг менга хизмати қарз эмасми?! Розилик бўлмас экан, уйимизда барака бўлмагай!

***

Келиннинг гуручдай яхши ишини ҳам сезганимни билдиришим керак. Мақтовга ҳали лойиқ бўлмаса-да, ҳеч йўқ дуо тарзида рағғбатлантириш жоиз. Орамизда шундай қайнона бўлгучилар бор.

(Давоми бор)