(ҚАТРА)

ТОШНИНГ НИДОСИ

Нечун мен жонсиз яралганман, нечун кераксизлик менинг қисматим? Тақдирим шунчалар аянчлики, ҳаётда ҳатто митти қумурсқачалик аҳамиятга эга эмасман. Нега? Нима учун мени шу йўлнинг ўртасига улоқтиришди? Агар мен ҳам худди одамлар сингари яратилганимда эди, анови ёши кекса аёлнинг юкини енгиллаштирган бўлармидим... Ёки бир майса бўлганимда, табиатни заҳарловчи моддалардан сақлаган бўлармидим...

Йўқ, мен шуни биламанки, менинг ҳеч қачон одамлардек оёқ-қўлим бўлмайди, юксак чўққилару буюк мақсадларга ҳам эриша олмайман. Ҳаттоки, бир кичик майсанинг ҳаёти мен учун орзу бўлиб қолади. Назаримда, менинг тақдирим - тош бўлиб яшаш. Қисматимдан норози бўлишга эса ҳаққим йўқ.

Қани энди, ҳеч бўлмаганда бир уйнинг қад ростлаши учун одамлар мендан тўла-тўкис фойдаланишса... Ўзимни жудаям бахтиёр ҳис этган бўлардим...

Хосият СИДДИҚОВА.