БУ ЗАМОН ГУЛ ЧОҒИДУР

Яйрагин, кулгин, азизим, бу замон гул чоғидур,

Юзларингда балқиган нур - севгининг япроғидур.

Бахтиёрсан сен Ватанда нур сочар ҳар он қуёш,

Тангридан сенга аталган бахти, иқбол боғидур.

Истасанг неки муҳайё мисли сен шоҳ эркаси -

Сенга бўлган бу мурувват она юрт ардоғидур.

Босганинг ҳар бир қадамда бор жасоратдан нишон,

Қўрқма юксак чўққилардан улки нусрат тоғидур.

Шони шуҳрат сенга ҳамроҳ, қилди дунё ҳам ҳавас,

Белга қувват, куч берувчи, бил, замин тупроғидур.

Кўкка бўй чўзган иморатлар қаторин бир қара,

Гуллаган обод, гўзал шаҳру овул, қишлоғидур.

Сен Раҳимийга ҳавас қил "бахтиёрман" дер мудом,

Яшнаётган зўр чинорнинг у кичик япроғидур!

Олимжон РАҲИМОВ.