ҚАТРА

ХИЁНАТГА ЖАВОБАН...

Эҳ, баҳор, яна келдингми... паришонлигимдан сезмай ҳам қолибман, келганингни. Қандай сезай ахир, қалбимда ҳали ҳам қиш ҳукм сураётган бўлса. Бодомнинг оппоқ гулларини кўзимга суртганча, йиғлагим келяпти ҳозир.

Ўша юрагим эгасига айланган инсон баҳор кунларининг бирида ёнимга келди-да, кўзларимга тикилди.

- Сенга совға олиб келдим:

- Нима экан у?

- Қани, кўзларингни юм-чи,... энди оч... - унинг кафтида оппоқ бодом гуллари турарди. Иккимиз бирам қувондикки.

Айнан ўша йили иккимиз ҳам талабалик нашидасини сураётган эдик. Мен эса... мен эса... ўзгани танладим. Сабаби, уни мендан ёши кичкиналигида эди. Ўзимни шу важ билан оқлагандай бўламан. Лекин муҳаббат ёш ва табақа танламайди-ку.

Йиллар изидан йиллар ўтди. Дўстларининг айтишича, у шундан сўнг ҳеч кимга кўнгил беролмаган эмиш. Қилган хатоим соядек мени таъқиб этгандай гўё. Мана, олийгоҳни тамомладик. орадан қанча вақтлар ўтган бўлса-да, ҳамон у ёлғиз. Виждон азоби, айрилиқ кундан-кунга гўё олов бўлиб қалбимни ёндирмоқда.

Эҳ, бокира баҳорим, эҳ бойчечаклар, келганингизни пайқамай қолибман. Ахир қандай ҳис қилай. Ҳануз қалбимда қиш ҳукм сураётган бўлса...

Дурдона ДИЛРОЗА.