(ҚАТРА)

ГУНОҲ

Маҳалламизда Абдували деган одам бор. Гарчи заводда оддий ишчи бўлиб ишласа-да, доим қора кўзойнак тақиб юради. Буни кўпчилик яхши тушунмайди. Баъзилар олифталикка йўяди, баъзилар эса заводдаги иши кўзига таъсир этганлиги ҳақида гапиришади. Аммо ҳақиқат ҳеч кимга аён эмас.

Нима бўлди-ю бир куни бекатда автобус кутиб ўтирсам, худди ўша одам - Абдували ака қўлида тўрхалта билан келиб, бекатдаги ўриндиққа ўтирди. Мен билан бош ирғаб сўрашди. Кўзида эса қора кўзойнак.

Мен гарчи шошиб турган бўлсам-да, унинг нега доим қора кўзойнак тақиб юришининг сабабини сўрамоқчи бўлдим. Тандирдай қиздираётган кунга ишора қилиб гапирдим:

- Офтобдан сақланиш учун кўзойнак тақиш жуда фойдали-да. Ёки иш кўзга зиён етказса...

Абдували ака менинг мақсадимни тушуниб етганди.

- Нега доим қора кўзойнак тақасиз?-дедим таваккал қилиб.

Абдували ака бир оҳ тортдида, жавоб берди:

- Менми? Ростини айтсам, бир пайтлар ғўрлик қилиб кўп гуноҳ ишларни қилганман. Одамларни ранжитганман. Шунинг учун одамларнинг кўзига қарашдан тортиниб, кўзойнак тақаман. Уларга юзма-юз боқишдан уяламан.

Мен ҳар сафар бу одамни кўрганимда шу гапи ёдимга келаверади. Ҳархолда гуноҳини тан олибди-ку, шу ҳам катта гап.

РАЙҲОНА.