№51, 06.12.2012 МАКТУБ
НАБИРАНИНГ ТИЛАГИ
Бувижон, ҳозир қўлимга қалам олдим-у, беихтиёр сиз ҳақингизда ёзгим келди. Лекин нима дейишни билмай ўйланиб қолдим. Эҳтимол, сизни таъриф этишга қалам ҳам ожизлик қилаётгандир.
Эҳ-ҳе, сизнинг қай бир фазилатингизни сўзлай? Тоғлардан-да бардошли эканлигингизними ёки бағрингиз дунё қадар кенглигиними? Ажаб, юзларингизда йиллар қолдирган тарам-тарам ажинларда биз учун тортган жабру жафоларингизни кўргандек бўламан. Ахир бу бизнинг ташвишимиз-ку! Тунлари уйқунгизни қочирган, ширин оромингизни ўғирлаган, фарзандларидан ошиниб - биз каби набираларга дўст бўлган сиз эмасми? Кўнглимизни кўтарган, тонг чоғи жойномоз устида Яратгандан бизга бахт тилаган ҳам сизсиз бувижон. Биз - набиралар учун умрингизни, меҳрингизни бахшида этишдан ҳамон толмайсиз.
Сиз барчанинг кўнглини яшнатган боғбон - буюк аёлсиз. Илоҳим, бахтимизга соғ бўлинг, меҳнатларингиз роҳатини кўриш сизга насиб этсин, азиз бувижонгинам!
Дурдона МУХТОРОВА.
|