ДИЛ ИЗҲОРИ

АЁЛ БАХТИ

У баҳорни севади. Севганда ҳам энтикиб, интиқиб, соғиниб севади. Баҳор Унга жуда кўп ҳадялар берган: муҳаббат, оила, фарзанд...

Эҳ... буларни бирор бошқа қувончга қиёслаб ёхуд алиштириб бўлармиди? Асло!

Аёл шуларни кўнглидан ўтказар экан, негадир юзига табассум югурди. Бешикда беозоргина ухлаётган гўдаккинасига термулди: "Кўзмунчоғим менинг, бунча ширин бўлмаса, фарзанд дегани?! Дунёларга алмашиб бўлмас мана шу гўдак исини қанча кутди-я? Яратганга беадад шукр! Синовлар ортда қолгани рост бўлсин-а..."

Аёл оғир хўрсинди. Бу хўрсиниқда фарзандга бўлган ўн икки йиллик ташналик, ўн икки йиллик кўнгил оғриқлари, қалб синиқлари, азобга ҳамоҳанг таъналар, эҳ-ҳе... яна қанча изтироблар мужассамлиги ўзию биргина Парвардигорга аён...

Гўдак йиғлади. Аёл шошиб унга кўкрак тутди. Бола тамшаниб-тамшаниб эма бошлади. Онанинг вужудида алланечук ҳислар бош кўтарди. Ана шу кўкрак тутишда. Бу сарҳадсиз МЕҲР! Бу меҳрда оламни забт этишга қодир қудрат бор, куч бор зулматни ёрита олгувчи. Ана шундай мислсиз муҳаббат билан севади она боласини. Аёл ҳам шу туйғуни туйди. У чиндан-да, бахтиёр.

Гўдак қорни тўйдими, ухлади. Аёл соатга қаради: кечки етти. Шошиб дастурхон тайёрлашга тушди. Турмуш ўртоғи хадемай ишдан қайтади. Уни ҳар куни очиқ чеҳра, хушмуомалалик билан кутиб олишга одатланган.

Ташқарида баҳор... Кўкламнинг илк кунлари... Ширин хотиралар даракчи бу кунлар аёл учун... Яхши кўради, интизор кутади ҳар йили... Кечагина икки қоракўз бир-бирига умид нигоҳларини тикишар, ўзлари тугул катталар-да улар учун фарзанд сўраб дуо қилардилар. Бугун эса... гўё бутун дунё улар билан бирга қувонаётгандай... Ҳа, бундай бахтиёрлик борлиққа татийди. Не ажабки, аёлнинг бу бахти ҳам келинчак янглиғ баҳорнинг оғушида кўз очди.

Эшик тақиллади. Шошиб очган аёлнинг нигоҳларида шодлик акс этди. Юраккинаси безабон питирлади. Қаршисида бир даста қип-қизил, алвон атиргул кўтариб, умр йўлдоши жилмайиб турарди. Остонадан кирдию, қўлидаги гулларни аёлига берар экан, аста шивирлади: "Байрамингиз билан! Бахтимга, йўқ, энди бахтимизга доим соғ бўлинг. Сиз бизга жуда кераксиз!"

Аёл чексиз миннатдорчилик барқ уриб турган нигоҳларини гуллардан оларкан: "Раҳмат! Яхшиям Сиз борсиз!" деди ҳаяжон ва табассум билан.

Аёлнинг чинакам бахти оилада, фарзанд кулгисию камолида. У шу бахтни топа олди.

Зилола РАҲМОНОВА.