ҚАТРА

ЯХШИЯМ СЕН БОРСАН, ҚИЗИМ!

Она сўрининг бир четида тасбеҳ ўгириб ўтирарди. Беш фарзандни дунёга келтириб, ҳаётнинг оғир-енгилини кўтарадиган қилиб қўйган она бугун бир оғиз ширин сўзга зор.

Беш фарзанднинг тўрттаси ўғил, ҳаммаси уйли-жойли. Ҳаммасининг феъли ҳар хил. Икки ўғил билан бир эшикда яшайдиган онага ҳам осон эмас. Чолининг бу оламни тарк этганига ўн йил бўлади. Ёлғизликка кўникиб қолган она, ҳаётдан завқ оладиган кунларни кутиб яшайди. Кексайиб шовқин-тўпалонга тоқати қолмаганиданми, набираларининг шўхликларини юраги кўтармайдиган бўлиб қолган. Ўғиллари ҳам гаплашиб ўтирай демайди. Эрталаб ишга шошади, кечқурун уйга тезроқ кириб дам олсам, дейди. Келинларнику, айтмаса ҳам бўлади. Уларга дадил гапиргани ҳам чўчиб қолган. Биргина илинж...

Кўча дарвозаси очилса онанинг юраги ҳовлиқиб кетади. Бугун ҳам ана шундай интизор йўл кутган она кириб келган қизини кўриб қувониб кўзига ёш олди. Букчайиб қолган белларини аранг кўтариб, сўридан тушишга уринди. Қизи эса шошиб келиб онасини қучди. Жаннатнинг иси келаётган онасининг бўйларига тўймай узоқ бағрига босиб турди. Соғинчдан кўзларига ёш келди.

Меҳридарё онанинг юзларида бугун қишда кўринган қуёш нуридек табассум балқиди. Келинлар ҳам югуриб-елиб хизматда. "Қанийди доим шундай бўлса", дея хаёлидан бир зум ўтказди она. Аммо қизининг тиниб-тинчиб ўтирганининг ўзи катта бахт эканини ўйлаб, шукрона келтирди.

Онаизор шу куни қизи билан мириқиб суҳбатлашди, кўнгил чигилини ёзди. Она учун шу кунги уйқу энг ширин ва оромбахш уйқу бўлди. Тонгда қизи ўз уйига кетиш учун тайёргарлик кўраркан, онанинг илтижоли нигоҳи, қизим тез-тез келиб тургин. Онажонингни соғинчларга кўммагин. Яхшиям, бахтимга сен борсан қизим, дерди. Аммо тилига бу сўзларни кўчиролмаса-да, дунёга келиб, фарзандли бўлдим, деб қувонч топган энг бахтли они, қизини дунёга келтирган куни эканини тушунди. Ортидан дуо қилиб, унга узоқ умрлар тилади.

Она яна сўрининг бир четидан жой олиб, тасбеҳ ўгиришга тушди.

Хонзодабегим

САИДОВА,

Марҳамат тумани.