ДИЛ ТУҒЁНИ

АЗИЗИМ...

Азизим... ўша дам, ўша кунлар ҳамон ёдимда. Уйқусиз ўтган кечалар, тунлар ёдимда! Чунки сиз бор эдингиз ёнимда.

Сиз эдингиз юпанчим, давлатим менинг. Йўқотганим ҳам, топганим, савлатим менинг. Сиз эдингиз жавобсиз саволим менинг, осмонларга олиб чиққан хаёлим менинг!..

Ёдингиздами, биз сайр этган ёмғирли оқшом? Бизни бахтиёр этган чиройли оқшом? Менга ёққани севги деган ном, пойимизга тўшалган гуллар-номозшом.

"Соябон остида ул икки инсон", дер эдилар. "Сен менга ишон, ишон!" Кўзлар кўзларга тўқнашган замон, сўзсиз дардлашарди диллар беармон. Сўнгсиз лаҳзаларга гувоҳ соябон.

Чеҳралар куларди, сўйлашарди жим. Тун қаромиди ёки кўзлар тим?! Ёмғир эринмай ёғарди сим-сим. Гўё атрофда йўқ эди ҳеч ким. Ишонгим келмасди бу тушми рўё? Гўзал кўринарди бу кўхна дунё. Қалбларга тараларди севгидан зиё!

Бор бўлсин муҳаббат дегим келарди. Ишқдан маст юрак ёнарди сархуш. Ҳаётни мен, мени ҳаёт севарди. Девона юрагим дунё кезарди.

Ўшал шивирлашлар ёдимда менинг, соғиниб қарашлар ёдимда менинг! Вужудимда илиқ титроқ уйғотган, ширин сўзлар бари ёдимда менинг.

Юрагимда ҳамон орзу яшайди. Ушалмас умидлар, қайғу яшайди. Асраганим муҳаббатим алдамасайди. Ўлгунимча мангу ширин туйғу яшайди.

"Соябон остида ул икки инсон" дер эдилар. "Сен менга ишон, ишон!"

Кўзлар кўзларга тўқнашган замон, сўзсиз дардлашарди диллар беармон.

Сўнгсиз лаҳзаларга гувоҳ соябон...

Мавлуда АЗИМОВА.