ДИЛ ТУҒЁНИ

БУВИМНИНГ СЕҲРЛИ САНДИҒИ

Бувижоним биз набираларига жуда меҳрибон. Улар салкам саксон ёшни қоралаган бўлса-да, бизларга эртаклар, алла ва лапарлар айтиб, ҳеч чарчамайдилар. Бувим юртимиз тинч ва осойишта эканлиги учун шукроналар келтиради. Шунинг учун ҳам биз набиралирига мактабда аъло ўқиб, улғайгач Ватанимиз учун фидойи инсон бўлиб, унга муносиб хизмат қилишимиз кераклигини таъкидлайдилар.

Бувижонимининг сеҳрли бир сандиғи бор. Ўша сеҳрли сандиқдан ҳамиша биз томонга нур таралиб туради. Бу сеҳрли сандиқ бувимнинг уйида эмас, унинг қалбида жойлашган. Яъни, мен айтган дуру гавҳарлар, зебу-зийнатлар уларнинг ширин ва пурмаъно сўзлари, бераётган тарбияларидир. Бувим қалб гавҳарларини ҳамма фарзанд ва набираларига, қўшни ва қариндошларига бирдек илинади. Мен ҳам яхши инсон бўлиб улғайиш учун уларнинг панду насиҳатларига ҳамиша риоя қиламан.

Бувижон, умрингиз узун бўлиб, бизларга меҳр улашиб, асло чарчаманг.

Иродахон МАДАЗИМОВА.