ЭТЮД

КЕЛИНЧАК

Эрта тонг. Шинамгина безатилган уйдан қишлоқ келинларига хос назокат билан чиқиб келди у. Қатор уйларга ётсирабгина қаради. Ҳовли саҳнига кўз югуртирди. Хиёл табассум билан рўпарасига қараб юрди. "Қуёш ҳам чиқиб келяптику." Шошилганича сўридан айланиб ўтиб, қўлига супиргини олди. Сочларини чиройли танғиб, оҳиста чап қўлини кўксига қўйиб, ҳовлини супира бошлади. Кимдир қараб тургандай бўлди. Бошини кўтарди. Остонада нуроний қайнонаси унга ўзгача меҳр билан қараб турарди. "Ўргилай , қизим, яхши ётиб турдингизми?" - деди она келинига ҳавасланиб. "Худди аямнинг ўзлари-я", қувониб кетди келинчак. Супиргини ташлаб, қайнонасига эгилиб, "Ассалому алайкум, аяжон"дея аста салом берди.

- Кўп яшанг, болам, бахтингиз тўкис бўлсин, - дея алқади қайнона ҳам.

Келинчак тортинибгина челак кўтариб, шовиллаб оқаётган ариқ томон кетди. "Ҳовлиларининг, йўғ-е, ҳовлимизнинг ёнидан ариқ ўтаркан-да", дея жилдираб оқаётган сувга ҳавас-ла боқди. Дарвозанинг олдига сув сепди. Аста челакни бир чеккага қўйди-да, супиргини қўлига олди. Дарвозанинг олдини супираётганида, қўшни ховлилардан чиқиб кўча супираётган қиз, келинларнинг қарашларидан уялди. Бирпасда қизлар келинчак билан сўрашиб, унинг ўзига ярашган атлас кўйлагига, бошида ярақлаб турган ироқи дўпписига, қўнғироқ сочларига ҳавас билан қарашди. Кечагина ўзи ҳам келинчакларга ҳавас қиларди. Бугун эса қизлар унга ҳавас қилишарди. У келинчакларга хос тортиниш билан қизларни уйга таклиф қилди.

- Кейинроқ, албатта, кирамиз, - дейишди қизлар бир-бирига гал беришмай.

Шу пайт қайнона кўринди.

Қизлар "келинингиз бунча чиройли," дейишди ҳавас билан қарашиб. "Қўшни қишлоқдан келин қилганингизча бор экан!"- деди яна бири эркаланиб.

- Сен ҳам шунақа келин бўласан, қизим, - деди она мулойимлик билан.

Қиз лоладай қизариб кетди.

Келинчак остонага қадам босаркан, жўшқин ҳаётга қадам қўйганини ҳис қилди."Келинимнинг қадами қутлуғ келди", деганини эшитиб, майин жилмайди. Қуёш ҳам йўлларига чароғон поёндоз ташлаган эди. Келинчак худди шу поёндоз узра борарди...

Зумрадхон АБДУЛЛАЕВА.