Ҳаёт - ибрат мактаби

МЕҲР

У отасидан жуда эрта етим қолди. Онаси фарзандимнинг кўнгли ўгай ота қўлида ўксимасин, дея бошқа турмушни ўйламасликка қарор қилди. Бироқ йиллар ўтиб эсини таниган фарзанди ўртоқларининг дадаси ҳақида тўлиб-тошиб гапирганда, ота мақоми барибир бошқа эканини тушунди.

Анчадан буён оғиз солиб юрган, бефарзандлик туфайли оиласи билан ажрашган ёши каттароқ одамга турмушга чиқди. Ўғлига отасининг узоқ сафардан қайтиб келганини айтиб суюнчиладилар. Фарзанд шўрликнинг қувонганини кўринг... "Урре... Менинг ҳам дадам бор экан!" Бир зумда олти ёшли боланинг дадасига айланган Умарали эса болакайнинг бўйнига осилиб эркаланганиданми ёки фарзанднинг иссиқ тафтиданми ўзини еттинчи осмонда ҳис қилди гўё. Улар жуда тез тил топишиб кетишди. Ота-боланинг муносабатида заррача ғубор кўринмасди.

Йиллар ўтди. Самандар улғайди. Умарали уни нуфузли олийгоҳда ўқитди. Уйлади. Оталикнинг қандай вазифалари бўлса, барини уддалади. Тўғри, ўтган йиллар ичида унга "Етим бола боққанингни билармиди?" қабилида гапирувчилар, "Бунчалик жон куйдурмасанг шу етим учун?" дея дакки бергувчилар ҳам бўлди. Аммо Умарали уларнинг барини "У етим эмас! Ёнида мен - отаси борман!" деб енгди.

Мана бугун кампири билан шу боласининг роҳатини кўриб ўтирибди. Бир вақтлар оғзига кучига етмаганлар бугун унинг нечоғли ардоқда эканини кўриб ҳижолат тортишади. Ўғли ота-онасини шундай эъзозлайдики, атрофдагиларнинг ҳаваси келади. Дарҳақиқат, чин дилдан берилган меҳр ҳеч қачон жавобсиз қолмайди.

ЗАБАРЖАД.