ФАХР

ШУКРОНА

Навқирон диёрим... Осмон қадар юксак таърифларга сазоворсан, сенинг ўтмишинг буюк, бугунинг обод, эртанг ёруғ. Сенинг бағрингда шунчалар яйрамоқ завқи бор, фаровон кунларингдан шукрона туймоқ шавқи бор. Файздан чирой олаётган замин, порлоқ келажак сари дадил ташланаётган қадамлар, ажиб нур, ажиб зиё балқиган чеҳралар... буларнинг бари сенинг шонинг, сенинг улуғворлигингдан нишона, Ватаним!

Юракнинг энг сара сўзлари, энг сара ҳисларига макон диёрсан. Ўзбекистон аталмиш мангуликка йўл очган тинчлик, ободлик манзилисан сен... Сенда хотиржамлик бахти бор, осуда ором, бахтиёр яшаш бор. Инсонга бундан ортиқ не керак аслида?!

Мен ўзбек фарзандиман! Мен ўзига бек миллатнинг бир бўғини эканимдан фахрланаман. Бу фахр мени ўқиш ва ўрганишда олға интилишга, Ватан учун, юрт тараққиёти учун ўз билим ва имкониятларим билан ҳисса қўшишга ундайверади.

Бугун қайсидир тупроқларда уруш даҳшатлари авж олган бир паллада мен шу тинч, шу эркин замин бағрида камол топаётганимдан чексиз шукроналик туяман. Бу шукроналик қатларида эса Ватан меҳри мужассам...

Дилмурод СОТВОЛДИЕВ,

Хўжаобод тиббиёт коллежи ўқувчиси.