(ҲИКОЯ)

ЯХШИЛИКНИНГ ҚАЙТИШИ

(Давоми. Боши ўтган сонда)

-Йўқ, таниш... -Насибилло ака деразадан кираётган шабодага юзини тутганича жавоб берди. - Қаранг, ука, қачондир шу аёл билан эри бизга яхшилик қилувди. Онам раҳматли оғир касал бўлиб қолди. Ҳеч нима кор қилмади, на дори, на дўхтирларнинг уколлари. Биров айтиб қолди, бу касалликнинг давоси тоғда ўсадиган фалон гиёҳ, деб. Дадам дарров мени қирғизлар яшайдиган маҳаллага югуртирди ."Қодир ака деган одам бор,шунга бориб мени айтсанг, топиб берар"деб. Бояги маҳаллада, кўрдингиз. У маҳалларда йўллари лой, қамиш эди атрофи. Йўлни зўрға топиб борганман! Дадам айтган киши тоғда экан, аёли, ҳозир кўрган эже чиқди. Унда анча ёш эди. Мақсадимни айтдим , "эй ука, озгина кеч қолибсиз, эрим кетган, бирор йўлини топиб айтиб юбораман" деди . У пайтда машиналар танқис, устига-устак тоққа боришни айтинг.

Лекин раҳмат, шу одамларга, бир ҳафталар ўтиб, Қодир ака деганлари ўзи кеп қолди гиёҳни олиб. Роса суюниб кетганмиз. Аввало Оллоҳ, кейин гиёҳнинг ёрдамида онам соғайиб кетди, саксон ёшдан ўтиб вафот этди. Кейин эшитсак, Зайнаб ҳола эшакка миниб, минг машаққат билан тоққа бориб, эрини топибди. "Бир аёлнинг умри шунга боғлиқ бўлгандан кейин қандай уйда ўтира олардим, бордим-да" деган ўшанда тантилик билан. Шу - шу улар билан борди-келдимиз бор.

- Ҳа.. яхшилик яхши-да! Мана қаранг, сиздан ҳам яхшилик қайтди, -деди ҳайдовчи.

- Йўғ-эй, унақа деманг. Нима қилибман. Битта машина топиб бердим, холос. Буни мендан бошқа ҳаммаям қиларди, - Насибилло ака эътироз билдирди - Нима бўлсаям келини эсон, омон туғсин. Шунақа яхши одамларни тақдир фарзанддан қисган. Биттагина ўғли бор, уч марта уйлади,бола кўрмади. Худога айтганлари бор экан, мана кеч бўлса-да, етказди. Шунинг учун хола питирлаб кетаяпти-да!

Улар шу тариқа суҳбатлашган кўйи манзилларга етиб келишди. Насибилло аканинг руҳи енгил, кайфияти хуш эди.

Бироқ қоқ тунда итнинг безовта акиллашидан чўчиб уйғониб кетди. Қулоқ солса нақ уларнинг дарвозаси тагида ҳурияпти.

-Тинчликмикан? -аёли шошиб ўрнидан тураркан,хавотир аралаш гапирди -тезроқ чиқа қолинг!

Насибилло ака йўл - йўлакай кийиниб, кўчага югурди. Эҳтиёткорлик билан дарвозанинг бир қанотини очди. Не кўз билан қарасинки, Зайнаб холанинг ити!

-Оббо. Нима гап экан? -Насибилло ака ҳали фикрини йиғиштириб ололмаганди,ит югуриб келиб, унинг шимидан тишлаб ташқарига торта бошлади.

-Ия..ия. бу нима қилганинг, қоч,қоч!

-Вой ўлай, дадаси, эҳтиёт бўлинг. Ҳой, боллар тур ўрнингдан! Дадангга ит ташланаяпти! Бўл, бўл! - аёли ортидан чиқиб дарров шовқин кўтариб юборди.

-Э - эй, бақирма...Бу анов қирғиз маҳалладаги Зайнаб эженинг ити. Боя келинини тўлғоқ тутиб банисага оборувдик, чамаси бир гап бўлган! - Насибилло ака аёлига қўлини силтаб, "жим"деди.

Бунгача ўғиллари бири кетмон, бири болта билан итга яқинлашишди.

- Яқинлашишма! Жаҳлини чиқаришсанг, мени тишлаб олиши аниқ. Ундан кўра велосипедимни опчиқинглар, мен баннисага бориб келаман!

Ит ҳуришдан тинмасди. Шу пайт қоронғуликда судралиб келаётган Зайнаб хола кўринди. Ит баттар акиллади.

- Эже нима гап, тинчликми?

- Ука...ёрдам,ёрдам беринг. - Зайнаб хола чарчаганидан адойи тамом бўлган чоғи,гапиролмай қолди.

- Келинингиз яхшими, чақалоқ туғилдими? - Насибилло ака уни сўроққа тутди.

- Ўғил кўрди...-Зайнаб хола шундай деб йиғлаб юборди -аммо келинимга зудлик билан қон керак экан...жон ука, ёрдам беринг...

- Йиғламанг, эже,йиғламанг! - Насибилло аканинг мияси тез ишлади, ҳалигача нима бўлаётганини тушунмай анқайиб турган ўғилларига бақирди - Қани, болалар, кетдик!

Хайриятки, улар вақтида етиб келишибди. Бунинг устига қон гуруҳлари ҳам беморники билан мос экан.

Ёз тонгги атрофни оқартириб, қуёш бошини кўтарган маҳалда, шифокор хушхабар олиб чиқди:

- Келинингиз кўзини очди, аҳволи ҳийла дуруст!

- Неварамнинг аҳволи-чи? -Зайнаб хола шошиб сўради.

- У ҳам яхши,энди уйга кетсангиз ҳам бўлади.

Қариндошларингизга ҳам раҳмат! -шифокор шундай дея Насибилло акага қаради.

- Келин билан чақалоқ яхши бўлса бўлди, сизларга раҳмат! -Насибилло ака бу гапни чин дилдан айтди.

Зайнаб хола йиғлаб келиб, унинг елкасидан қоқди. Садоқатли ит эса тинмай у билан ўғилларининг атрофида айланиб, ғингширди. Гўё ўз тилида раҳмат айтаётгандек эди.