КЎКЛАМ НАФАСИ

БАҲОРИЙ ЛАҲЗАЛАРДА НАВРЎЗ ШУКУҲИ

Юзларини ёпди ялпиз

ўпганимда,

Бўй кўрсатди, бойчечакни

кутганимда.

Ҳис этдим ҳар боғ-кўчадан

ўтганимда,

Наврўз кезар, табиат ҳам

хушнуд бугун.

Дарҳақиқат, ушбу байтларни битар эканман, баҳорой бор кўрки, нафосати билан кўз ўнгимда бўлар намоён. Ястаниб ётган далалар қўйнидаги кўм-кўк майсалар, хонадон пештоқига ин қурган қалдирғоч, сутдай оппоқ булутлар, гул ҳуснидан девона капалак, самодаги кўзни қамаштирган камалак, яхшиликка чулғанган коинот, арғумчоқ бўлиб учаётган турналар, варрак учирган болалар, тоғ ортидаги қуёш, тонгги меҳмон шабнам - барча-барчаси дилларга баҳорий кайфият, баҳорий завқ-шавқ улашади.

Қалбимда мавжланаётган севинч ҳисси Наврўзи оламнинг қўлидан тутади. Байрам таомлари димоқни қитиқлаганда сумалак пиширган момоларни алқайман.

Яхшиямки, янгиланиш фасли - баҳор бор.

Яхшиямки, баҳорой Наврўзни етаклаб келади...

Дурдона МУХТОРОВА.