ТУЙҒУ

ҚАТРАМ, ҚАТРАЛАРИМ

Кўнглим қурғур ҳеч қўймайди, қалам тутиб ёзишга ундайди.

Фақат катралар ёзаман. Кўнглимнинг нозик садолари улар. Ёзиб - ёзиб ўчирган, ўчириб - ўчириб ёзганларим. Яхши ёзиб суюнган, ёмон ёзиб куюнганларим. Ҳалол туҳфам, бор бойлигим, мақтангувчи бисотим.

Гоҳо мағрур, гоҳо йиғлоқи - қатраларим. Одамларнинг орзулари, ташвишларидир улар.

- Мени ёзибди, борини ёзибди, - дея гапиришларини ўйлаб, минг бир истихола билан ёзаман. Ижод майдонида ёниб юраман. Ўз ўрним, ўз йўлим бўлади, деган орзуларим бор.

Дўстлараим кўп, соғинганда тополмайман. Қатраларимчи- суҳбатдошим, кўнгил овунчоқларим, борлигимнинг гувоҳлари. Мисқоллаб топган обрўйим .

Қатрам - томчи, қатраларим - томчилар. Томиб-томиб кўл бўламан. Кунлар келади, чанқаган бир кўнгилга сув бўламан.

Қатрам - қатраларим, кўнглим орзулари.

Абдураҳим БОЗОРБОЕВ.