Дил туғёни

КУЗ ХАТОЛАРИ

Икки қароғингдан минг йиллардан буён яралмаган кашфиётлар бунёд бўлди. Юрагимда ёхуд мана шу мен ва сен кўраётган бутун борлиқда. Сенинг кўзларинг қалбимда бахтнинг сийратини чиза бошлаганди. Кўзларимда дийдорга томон умидлар қайта туғилдилар. Киприкларим учига илинган томчилар юзларимни ювди гўё.

Йўқ, сен аслида келмагандинг, бу шунчаки оддий ҳодиса эди холос. Сенинг оёқларинг бу йўлга бошламаган, аслида бу тасодифнинг оёқлари эди. Бу кўзлар ҳам мени изламаган, қисматнинг менга боқиб турган мажбурият нигоҳлари эди. Ҳа, бизни йўллар эмас, мана шу мажбурият ушлаб турарди.

Кечир... мен сени унутгандим, лекин мана шу учрашув яна қалбда ишқ уруғини соча бошлади!.. Йўқ, йўқ, мен бундай ишқни истамайман, ўзганинг васлини тилаган кўзларни хоҳламайман.

Ғурур оёқларимга жон берди ва ўша йўлдан мени узоқлаштирди. Мен сендан айрилдим, аслида сенинг олдингда ҳам шундай эди. Мен шунчаки кетмадим, ўзимни топгани юриб борардим...

Менга "севмайман" деган сўзни айтолмаслигингни билардим. Худди ўша кузнинг совуқ кунларида туғилган муҳаббатимиз ёлғиз қолди мана шу кимсасиз хиёбонда.

Кузнинг қучоғида, бизнинг нигоҳимизда туғилган ожизгина муҳаббат... хазонлар каби инграб-инграб, нажотсиз бу ҳаётдан кўз юмди...

Хосият НИГОР