СОҒИНЧ

Мана яна бир йилнинг ўн икки ойи ҳам саф тортган аскарлардай тизилишиб ўтиб кетди. Яна ёшимизга ёш қўшилди. Умр эса бевафо. Вақт ўтгани баъзан юракларни орзиқтирса, гоҳо тез улғаяётганимиз кўнгилга ҳам, ўй-хаёлларимизга ҳам бироз виқор, катталарга хос мулоҳазакорлик бағишлаётганини англаймиз.

Бу беш кунлик дунёда вақтдан ҳам шиддаткорроқ не бор?! Ахир момомнинг белларини буккан, бобомнинг қўлларига асо тутган, онамнинг тим қора сочларига қиров қўндирган ҳам аслида шу вақт эмасми?! Юракларга баъзида яқинларимиз айрилиғини солган, гоҳида бизни кулдириб, гоҳида куйдирган ҳам вақтнинг ўзи-ку!

Назаримда вақт жуда тезлашгандай, ҳатто баъзан кундалик ишларимизни-да бажаришга улгуролмаётганимиз дилга оғриқ беради. Эҳтимол, мана шу кунлар бизга фурсат ғанимат эканини эслатмоқчи бўлар... Биз эса ҳаётнинг қадрига етишимиз, ўзимизга берилган имкон - умрдан унумли фойдалана олишимиз жуда зарур. Лекин... барибир вақтнинг ҳар бир дақиқаси тинч ва осойишта ўтгани яхши. Вақт қанчалик тез ўтмасин, эски ва янги йилнинг ораси узоқдек туюлаверади менга. Янги йилни соғинавераман... Чунки у менинг, бизнинг, сизнинг, ҳамманинг болалигига ўхшайди-да.

Мана яна юракларни орзиқтириб янги йил келди. Юракда илиқ туйғулар уйғонмоқда...

Умаржон АБДУЛЛАЕВ,

Асака тумани.