Кечинма

ФАРЗАНД БУРЧИ

Ёруғ дунё юзини кўришимизга сабабчи бўлган ота-оналаримизни севмоқ, уларни ҳурмат қилмоқ ҳар биримизнинг бурчимиздир.

Бир она боласини дунёга келтиради, тирикликнинг қуввати бўлган сути билан уни боқади, қучоғида ўстиради, суюкли юрак мевасининг роҳати учун ширин уйқуларидан, бутун тинчлигидан кечади. Унинг тарбияси, бахти учун чекмаган жафоси, қилмаган фидокорлиги қолмайди. Тириклигининг сўнгги нафасига қадар уни севади, ардоқлайди. Дилбандининг тоби қочса, бор оромидан кечади, молини, жонини беришга-да тайёр бўлади.

Она қадрини керагича билмоқ, ҳис қилмоқ учун она бўлмоқ лозим, деб бежиз айтмайдилар. Оналар фарзандлари бошидаги тождир. Уларнинг дуолари болаларининг бахтлари учун калитдир. Оналаримиз билан юксак ҳурмату эҳтиромга сазовор зотлар ҳам борки, улар нуридийдамиз, оталаримиздир. Уларнинг ҳар иккисини ҳам эъзозламоқ ҳар бир фарзанд учун фарздир.

Ота-онанинг юзига аччиқланиб қарамоқ, улар олдида баланд овоз билан сўзламоқ, улардан ор қилмоқ (афсуски, орамизда шундай кимсалар ҳам бор), уларга қасдланмоқ тарбияга хилофдир.

Ота-оналаримизни асрайлик, уларга тириклигидаёқ эъзоз, ҳурмат кўрсатайлик. Бу ҳар биримизнинг фарзандлик бурчимиз эканини унутмайлик.

Шуҳратбек ИСОҚЖОНОВ, Асака шаҳри.