Уфқдан бош кўтарар энг ёруғ зиё

Сукунат... Бор фақат қушлар чуғури,

Димоққа урилар тонгги шаббода.

Аслида тонгларнинг сўнмас шуури,

Шудринглар ялтирар қуёш нурида.

Кўзин очаётган офтоб мисли чўғ,

Заррин нурларидан нигоҳ қамашар.

Гўё бу ҳусндан ажиб сурат йўқ,

Ҳайратлар ичида хаёл адашар.

Хўроз қичқириғи - бу тонгдан дарак,

Мудроқ кўнгилларни уйғотар гўё.

Саҳар нафасига талпинар юрак,

Уфқдан бош кўтарар энг ёруғ зиё.

Адирлар бўйини кўрсатар аста,

Кун секин парчалар зулмат қафасин.

Қуёшга эргашиб келар оҳиста,

Ёқимли ва майин тонгнинг нафаси.

Санобархон СОТВОЛДИЕВА,Олтинкўл тумани.