Кечинма

ЭНГ ҚАЙНОҚ СОҒИНЧИМСИЗ...

Онажон, сизни жудаям соғиндим... Бағрингизга бошимни қўйиб, тўйиб-тўйиб йиғлагим келди бу кун... Сизнинг муҳаббат озори, соғинчнинг зўридан чарчаган руҳимни аллалаб, бошимни меҳр билан силашингизни қўмсаяпман...

Онажон, сизнинг муҳаббатингизнинг тафтларида эриб кетгандай бўламан, унутаман мени чексиз хаёллар домига улоқтирган ишқсизларни. Бола эдим, билмасдим сизнинг меҳрингиз сарҳадларини. Ҳозир эса қанча улғайганим сари оналик севгингиз тугаб қоладигандек ҳадик билан қошингизга интилавераман. Бу буюк меҳрни йўқотишни сира-сира истамайман. Ғаниматим эканингизни тобора ақлим тўла бошлагач ҳис қиляпман...

Гоҳида бетоб бўлсам, бошимда парвонасиз, узоқ-узоқ кўзларимга тикиласиз, дуога очилган қўлларингиз, пичирлаган лабларингиз, юрагингизнинг ҳар уриши менга, фарзандингизга соғлик, умр сўрайди, сўрайверади. Мен эса баъзида ҳатто эркалигим, шўхлигим, қайсарлигим билан сизни ёдимдан чиқараман... Сиз шунда ҳам мени эркалайсиз, барини болалигимга йўясиз...

Сиз жудаям яхшисиз, онажон... Сиз менинг энг қайноқ соғинчимсиз...

Хулкарой АБДУРАҲИМОВА,

Андижон индустриал педагогика коллежи ўқувчиси.