Дил туғёни

БЕВАФО

Кун бўйи кутиш, соғиниб, интизор бўлиб кутиш...

Нега энди кўзларимда севиниб кутиш йўқ? Фақат маъюс, қайғуларга қўшилиб, армонлардан гулдасталар тузиб кутаман.

О, тўкилган дардларим. Сизнинг йўлингизга термулиб бекатсиз ҳиёбонга саёҳат қилгим келяпти. Дарднинг мунтазам оловида ёнаётган кўнгилни қандай совитиш мумкин?

Йилларнинг ўтиши, вақт тезлигини сезмай, келишига ишониб, севинаман. Бу алданиш куйи. Ҳамон рўёнинг куйига рақс тушаётган парига ўхшайман. Алдаётганини билсам ҳам, барибир умидлар қўйнида ўзимни ишонтириб яшайман.

Тангри берган умрга гўзал из қолдириш - орзуимга чўккан бардош. Таниш лаҳзаларнинг сурати жонланиб юрагимга оро беряпти. Чечаклар бевафо эмас, гулғунчалар гўё менга илҳом бағишлагандай.

Саболар эса муҳаббатнинг тафтини юзимга уради. Йўқ, йўқ, юзимга эмас кўнглимга. Ёзаётган сатрларимни бевафо озоридан тўкилган кўз-ёшларим билан ёзаман, ёзувларни сиғдираётган оқ қоғознинг эса бағри кенг экан.

Бевафонинг иши йўқ!..

Қай оламда юргани, кўзлари нималарни кўраётганлиги, буларнинг унга фарқи йўқ. Шундай бўлса-да, барибир тонгларим беғубор, тунларим сабрли, кўнглим муҳаббат деб аталгувчи туйғу билан яшайди. Яримтагина ой эса бус-бутун муҳаббат беради. Ишонаман, илинжларим изсиз йўқолмайди, қалбимдаги армонлар унут бўлади, ҳали яна дунёни кулдириб, севинтириб муҳаббат бошимга гулчечаклардан тож кийдиради.

Гулбаҳор ЙЎЛДОШЕВА,

Андижон тумани.